Bruksizm – czym jest i jak go leczyć?
Bruksizm to zaburzenie stomatologiczne polegające na niekontrolowanym zaciskaniu lub zgrzytaniu zębami, najczęściej w nocy. Jest to problem, który dotyczy wielu osób i może prowadzić do szeregu poważnych komplikacji zdrowotnych oraz ma destrukcyjny wpływ na kondycję jamy ustnej i zębów.
Objawy bruksizmu często są subtelne i pacjent może nie zdawać sobie sprawy z tego, że problem go dotyczy. Objawy, na które należy zwrócić uwagę, to ból głowy, ból szczęki, zwiększona wrażliwość zębów, problemy z żuchwą oraz uszkodzenia zębów, w tym pęknięcia, uszczerbki, a w skrajnych przypadkach wypadanie zębów.
Bruksizm może powodować wiele problemów zdrowotnych, takich jak ból, uszkodzenia szkliwa, wypadanie wypełnień dentystycznych, a nawet powodować zaburzenia snu. Jest to schorzenie, które wymaga odpowiedniego leczenia i kontroli stomatologicznej. Nie jest do końca jasne, co powoduje bruksizm, ale istnieją czynniki, które mogą go nasilać. Należą do nich stres, nieprawidłowe ułożenie zębów, choroby zębów i dziąseł, a także nieprawidłowości w układzie mięśniowym i stawowym szczęki.
Leczenie bruksizmu zależy od przyczyny problemu. W przypadku stresu i napięcia emocjonalnego zaleca się zmiany w stylu życia, takie jak relaksacja, medytacja, yoga, terapia behawioralna lub psychoanalityczna. W niektórych przypadkach może być konieczne wprowadzenie leczenia farmakologicznego, opartego na przyjmowaniu leków uspokajających oraz rozluźniających mięśnie.
W przypadku bruksizmu związanego z niewłaściwą okluzją, czyli nierównomiernym ułożeniem zębów i sił w strukturze szczęki, do wyleczenia schorzenia może zajść potrzeba przeprowadzenia zabiegów z zakresu ortodoncji lub protetyki, można także skorzystać z pomocy specjalnych narzędzi takich jak wykonane pod ścisłą kontrolą lekarza stomatologa szyn relaksacyjne, które zmniejszają nacisk na zęby i stawy skroniowo-żuchwowe.
W leczeniu bardzo zaawansowanych form bruksizmu powodującego poważne uszkodzenia zębów i stawów skroniowo-żuchwowych, może być konieczna interwencja chirurgiczna. Operacja może obejmować resekcję mięśni żwaczy, która zmniejsza napięcie mięśniowe lub korekcję nieprawidłowej okluzji.
